'Ik heb autisme'.
De ander reageert dan met ok, en dan gaan ze verder op iets anders. Ik denk soms te begrijpen dat het een lastig dingetje is, omdat niemand heeft geleerd hoe ze ermee om moeten gaan. Maar om het nou te negeren is ook niet fijn.
Ik vertel nogal snel dat ik autisme heb. Zodat mensen weten dat ik soms onbedoeld bot reageer, blokkeer of niet weet wat ik met een situatie aanmoet. Het is een sociale en communicatieve handicap. En zo kom ik niet over. Dus zeg ik het.
Dat wil niet per se zeggen dat ik een gebruiksaanwijzing bij me heb wat je daar dan mee moet doen. Maar men zou er rekening mee kunnen houden. Bijvoorbeeld dat een luide ruimte niet prettig is voor me. Of dat ik moeite heb met vriendschappen onderhouden en dat ik daar niets verkeerds mee bedoel. Misschien is het dan handiger als de ander contact met mij opneemt.
Ook als ik zie hoe anderen met autisme ondergesneeuwd worden vind ik dat moeilijk. Terwijl er vaak al een bewustheid is over het onderwerp. Waarom wordt er dan geen rekening mee gehouden? Het is niet alsof iemand daarvoor zijn leven moet aanpassen. Gewoon een klein beetje milder, een beetje meedenken. Een paar vragen stellen (oh en niet 10 vragen tegelijk hahaha) of initiatief tonen. Of zoek eens op wat autisme is en hoe dat voelt. In deze wereld van social media en youtube, is dat simpel!
Reactie plaatsen
Reacties